بنر هدر دسکتاپ

دستگاه ونتیلاتور چیست و چه کاربردهایی دارد؟

دستگاه ونتیلاتور چیست و چه کاربردهایی دارد؟
چکیده این مطلب : انتشار : 1402/06/04 0 نظر

ونتیلاتور چیست؟ این سوال برای افرادی که بیماران تنفسی حاد دارند در ابتدا بسیار رایج است. در ادامه به بررسی این مورد می پردازیم.

دستگاه ونتیلاتور چیست؟

ونتیلاتور یا دستگاه تنفس مصنوعی، دستگاهی است که کار تنفس را به عهده دارد و بیشتر در بیمارستان‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. ونتیلاتور اغلب در بازه‌ زمانی کوتاه استفاده می‌شود، به طور مثال، طی عمل جراحی همراه با بیهوشی کامل که به طور موقت شما را به خوابی عمیق فرو می‌برد! این دستگاه در طی روند درمان بیماری‌های شدید ریوی یا شرایط دیگری که تنفس عادی تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد، کاربرد دارد.

 

قیمت و خرید دستگاه ونتیلاتور کلیک کنید

 تلفن:

02155435728 (فروش و پشتیبانی)

02133761528

این مطلب را هم در فروشگاه تجهیزات پزشکی توانی نو مطالعه کنید : دستگاه اکسیژن ساز و انواع مارکهای معتبر

ویژگی‌های ونتیلاتور عبارتند از:

  • اکسیژن را به ریه‌ها می‌رساند.
  • دی‌ اکسید‌ کربن را از بدن می‌زداید.
  • به بیماران در تنفس راحت‌تر کمک می‌کند.
  • کار تنفس را برای بیمارانی که به طور موقت یا دائم دچار مشکلات تنفسی شده‌اند، انجام می‌دهد.

 

بعضی بیماران شاید به استفاده‌‌ طولانی مدت یا مداوم از این دستگاه نیاز پیدا کنند. در این شرایط ونتیلاتور پرتابل خارج از بیمارستان، در مراکز نگهداری بیماران یا در خانه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. این دستگاه با نام‌های دیگری چون دستگاه تنفس مکانیکی، دستگاه دمنده و دستگاه تنفس مصنوعی نیز شناخته می‌شود.

 

چه کسانی به دستگاه ونتیلاتور نیاز دارند؟

از این دستگاه اغلب در شرایط زیر استفاده می‌شود:

  • در طی عمل جراحی همراه با بیهوشی کامل استفاده می‌شود.
  • اگر بیماری یا شرایطی، ریه‌ها را دچار مشکل حاد کند.

 

در طی عمل جراحی

اگر در عمل جراحی از بیهوشی کامل استفاده شود، بیمار به احتمال زیاد به دستگاه تنفس مصنوعی وصل خواهد بود. داروهایی که برای القای بیهوشی استعمال می‌شوند، می‌توانند بر روی تنفس عادی تأثیر بدی داشته باشند. یک ونتیلاتور تنفس راحت‌تر شما را تضمین می‌کند. البته شاید بیمار حتی متوجه نشود که در طی جراحی به دستگاه ونتیلاتور وصل بوده است. زمانی که اثرات بیهوشی کامل از بین برود و بیمار بتواند به راحتی تنفس کند، ونتیلاتور برداشته می‌شود. این عمل اغلب قبل از اینکه بیمار به طور کامل هوشیاری خود را به دست بیاورد، انجام می‌شود.

با این وجود، بسته به نوع عمل جراحی، ممکن است دستگاه تنفس مصنوعی از چند ساعت تا چند روز به بیمار متصل باشد. البته بیشتر بیماران با بیهوشی کامل، مدت زمان کوتاهی به این دستگاه نیاز دارند.

 

برای مشکلات حاد ریوی

بیمار در شرایط خاص ریوی، بیماری‌های حاد و دیگر عواملی که ریه‌ها درگیر می‌شوند، به این دستگاه نیاز دارد. اگرچه شاید بیمار بتواند خودش تنفس کند، اما تنفس برای او دشوار خواهد بود!

بسیاری از این بیماری‌ها، شرایط و عوامل می‌توانند عملکرد ریه‌ها را تحت تأثیر قرار دهند، به‌ طور مثال:

  • ذات‌الریه و کلیه‌ بیماری‌های عفونی.
  • بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) که بیمار بیشتر به خاطر استعمال دخانیات یا قرار گرفتن در محیط‌های آلوده مبتلا می‌شود.
  • صدمات نخاعی در بالاتنه، فلج اطفال، بیماری اسکلروز جانبی آمیوترونیک (یک بیماری نورون‌های حرکتی است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی، مغز و نخاع می‌شود.)، بیماری میاستنی گراویس (فلج ماهیچه‌ای) و بیماری‌ها و عوامل دیگری که به اعصاب و عضلات درگیر در تنفس صدمه می‌زنند.
  • صدمات یا سکته‌ی مغزی.
  • بیش مصرفی داروها (اوردوز).

یک ونتیلاتور به شما کمک می‌کند تا تنفس خود را بهبود ببخشید!

 

ونتیلاتور چگونه عمل می‌کند؟

دستگاه ونتیلاتور و گاهاً هوای با اکسیژن بیشتر را به درون مجاری تنفسی و سپس به درون ریه‌ها می‌دمد. مجاری تنفسی، لوله‌هایی هستند که هوای غنی‌شده از اکسیژن را به ریه‌های شما می‌رسانند. آنها همچنین دی‌اکسید‌کربن که گازی زائد است را از ریه‌های شما خارج می‌کنند.

 

Ventilator ونتیلاتور چیست؟

 

بیشتر بخوانید:  اکسیژن تراپی چیست؟

 

لوله‌ تنفسی

یک ونتیلاتور، هوا را به مجاری تنفسی از طریق لوله‌ تنفسی می‌دمد. یک سرِ لوله، داخل نای و سرِ دیگر به ونتیلاتور وصل می‌شود که محل انتقال اکسیژن به درون ریه‌های شما است. به روند انتقال هوا به درون نای از این طریق، لوله‌گذاری می‌گویند. معمولاً لوله‌ تنفسی از طریق بینی یا دهان به نای شما متصل شده و سپس از گلوی شما پائین فرستاده می‌شود. این لوله، لوله‌ تنفسی نام دارد. در مواقع اضطراری، به شما داروی بی حسی و خواب‌آور داده می‌شود تا درد احتمالی از این فرآیند را حس نکنید و در مواقع دیگر این عمل در یک اتاق جراحی و تحت بیهوشی عمومی انجام می‌گیرد.

یک لوله‌ تنفسی در محل به وسیله‌ چسب یا نگهدارنده متصل می‌شود. این نگهدارنده اغلب نواری است که به دور سر بسته می‌شود.

گاهی اوقات این لوله از طریق جراحی بریدن نای به نام تراکستومی انجام می‌گیرد. سوراخی از جلوی گردن تا نای به وجود می‌آید و لوله‌ای را که لوله‌ تراشه نامیده می‌شود از آنجا عبور می‌دهند. روند تراکستومی در اتاق جراحی تحت بیهوشی انجام می‌پذیرد و شما هیچگونه دردی را احساس نخواهید کرد. باندهای مخصوصی این لوله‌ تراشه را نگه می‌دارند.

در هر دو نوع لوله‌گذاری، لوله‌ تنفسی از حنجره عبور می‌کند و بر نحوه‌ صحبت کردن شما تأثیر مستقیم خواهد داشت.

در بیشتر مواقع، لوله‌های تنفسی برای بیمارانی استفاده می‌شود که نیاز کوتاه مدت به ونتیلاتور دارند و بدون نیاز به جراحی کار گذاشته می‌شوند. با این حال، لوله‌‌ تراشه برای بیمارانی است که به ونتیلاتور نیاز طولانی مدت دارند. برای بیمارانی که در هوشیاری نیاز به این دستگاه دارند، این لوله از لوله‌ تنفسی راحت‌تر است.

 

ونتیلاتور

ونتیلاتور با فشار هوا، مخلوطی از گازهای مورد نیاز بدن (مثل هوای غنی‌شده با اکسیژن) را به درون ریه‌ها می‌دمد. این فشار به فشار مثبت معروف است.

بازدم اغلب توسط خود شما صورت می‌گیرد، اما در بعضی مواقع ونتیلاتور عمل بازدم را نیز خود انجام می‌دهد.

تعداد دفعات تنفس در یک دقیقه در این دستگاه قابل تنظیم است. گاهی اوقات طوری تنظیم می‌شود که خود شما بتوانید دستگاه را به دمیدن هوا به درون ریه‌هایتان ترغیب کنید. اما اگر شما توانایی این کار را نداشته باشید، دستگاه به ‌طور خودکار عمل تنفس را برای شما انجام می‌دهد.

در مواقع نادر نوعی ونتیلاتور برای بیماران تجویز می‌شود که Chest Shell (ونتیلاتور قفسه سینه‌ای) نام دارد. این دستگاه مانند ریه‌هایی آهنی عمل می‌کند. (یک نوع ونتیلاتور ابتدایی که برای اغلب بیماران فلج اطفال در قرن گذشته مورد استفاده قرار می‌گرفت.) هر چند این دستگاه به ضخیمی و حجیمی ریه‌های آهنی نیست!

 

زمانی که به ونتیلاتور متصل هستید باید انتظار چه چیزی را داشته باشید؟

ونتیلاتورها به ‌طور معمول موجب درد نمی‌شوند. با این وجود، لوله‌ تنفسی در مجاری تنفسی ایجاد ناراحتی می‌کند. همچنین در خوردن و صحبت کردن تأثیر می‌گذارد.

اگر لوله‌ تنفسی یک لوله‌ تراشه باشد، احتمالاً بیمار می‌تواند صحبت کند. (لوله‌ تراشه مستقیماً در نای از طریق یک سوراخ از جلوی گردن بیمار رد می‌شود.) به جای غذا، گروه محافظ سلامتی بیمار، شاید مواد مغذی را از طریق وریدی به وی برسانند و اگر او مدت زمان طولانی به ونتیلاتور متصل باشد، احتمالاً غذا از طریق لوله‌ تغذیه‌ بینی معده‌ای اینترنال به بدن شما رسانده می‌شود.

دستگاه ونتیلاتور فعالیت بیمار را محدود می‌سازد. بیمار شاید بتواند روی تخت یا یک صندلی بنشینید، اما معمولاً توانایی تحرک بیشتر را ندارد.

 

مراقبت‌های مورد نیاز

زمانی که بیمار به دستگاه متصل است، تیم سلامتی به دقت از او مراقبت می‌کنند. این گروه شامل دکتر‌ها، پرستاران و درمانگران تنفسی می‌شود. احتمالاً بیمار به تصویربرداری از سینه و آزمایش خون برای بررسی میزان اکسیژن و دی‌اکسید‌کربن بدن نیاز خواهد داشت. این آزمایشات گروه سلامت، بیمار را از روند کارایی ونتیلاتور آگاه می‌کند و طبق نتایج میزان دمیدن هوا و بقیه موارد را تنظیم می‌کنند. همچنین، یک پرستار یا درمانگر تنفسی لوله‌ را به طور مداوم بررسی و تخلیه می‌کند. این کار می‌تواند ترشحات را از ریه‌های شما پاک کند. روند تخلیه ممکن است با سرفه یا تنگی نفس همراه باشد و همین امر احتمالاً شما را به استفاده از اکسیژن اضافی نیازمند می‌سازد. همچنین در سایت pbs اطلاعات کاملی است.

 

راهنمای دستگاه ونتیلاتور

 

بیشتر بخوانید: پالس اکسی‌ متر چیست؟

 

نتیجه‌‌گیری

همانطور که ملاحظه کردید، دستگاه ونتیلاتور می‌تواند به بیماران برای نفس کشیدن در شرایط مختلف کمک کند. این دستگاه یک وسیله تنفس مصنوعی است که کارآیی زیادی دارد و در تسهیل تنفس بیماران نقش به سزایی دارد. هر فردی می‌تواند از این دستگاه، البته با تجویز و تحت نظر پزشک استفاده کند.

منابع:

www.nhlbi.nih.gov/

my.clevelandclinic.org

با توجه به گستردگی بیماران ریوی و تفاوت نیاز بیماران تجویز دستگاه ونتیلاتور و نیز ارائه تنظیمات توسط پزشک بیهوشی بسیار مهم و حائز است.

نظرات

captcha Refresh

به این مطلب امتیاز دهید

تعداد کل امتیازات این مطلب 2

جدیدترین مقالات

اگر مایل هستید از آخرین تخفیفات و جدیدترین محصولات با خبر شوید همین حالا در خبر نامه ثبت نام کنید
whatsapp